Een latere kinderwens – hoe ver reikt onze verantwoordelijkheid?
In gesprek met een AF van een crisisopvang voor jongeren
Een aandachtsfunctionaris (AF) vertelt dat er een voorzichtig begin is gemaakt met een meisje van 16 over een latere kinderwens. Hoe is ze zelf opgevoed, wat zou zij later hetzelfde willen of juist anders?
Het meisje vertelt dat ze weleens vriendjes heeft. Of ze ook seks heeft, daar draait ze een beetje omheen. Door de hectiek van alle dag blijft het gesprek daar steken. Het meisje krijgt na twee weken al een behandelplek aangeboden bij een instelling voor beschermd wonen. De instelling staat in een gemeente waar NNZ (nog) niet is ingekocht. Hoe gaat het nu verder?
Verantwoordelijkheid
Wat is er in de overdracht besproken over het vervolg van het gesprek over kinderwens, seksualiteit en anticonceptie? Wie neemt de verantwoordelijkheid hierop door te pakken? In het dossier is dit niet meer terug te vinden.
NNZ als Regionale Basisvoorziening
De wens is dat we zo snel mogelijk NNZ in de gehele regio aan kunnen bieden. Daarnaast hopen we dat het gesprek over kinderwens, seksualiteit en anticonceptie straks zo normaal is geworden, dat we ons over een paar jaar zullen verbazen dat we hier ooit aparte aandachtsfunctionarissen voor nodig hadden.
